Naukowe podejście do medytacji

W kulturze zachodniej jogę kojarzy się głównie z ćwiczeniami gimnastycznymi. Dość rzadko wspomina się zaś o jej kluczowym elemencie, jakim jest medytacja. Czym ona jednak tak naprawdę jest i jak na nią spogląda środowisko naukowe?

Czym jest medytacja?

Medytacja jest dość szerokim terminem, często jednak definiuje się ją jako stan świadomości umożliwiający osiągnięcie harmonii, równowagi psychicznej i spokoju. Medytacja bywa praktykowana także w celach religijnych np. przez wyznawców buddyzmu.

Historia medytacji jest bardzo długa, a jej sposób praktykowania był formowany na bazie lokalnych tradycji oraz kultur. Zwykle jednak jest ona kojarzona z wierzeniami popularnymi w krajach dalekiego wschodu, a w szczególności z Indiami.

Jakie znaczenie ma medytacja w jodze?

Choć jogę można traktować tylko jako gimnastykę, to osiągnięcie stanu medytacji jest jej ważnym elementem. Początku bywają trudne, a aby osiągnąć pierwszy stan medytacji, stosuje się różne techniki. Z czasem i nabytą praktyką staje się to już dużo prostsze.

Jak nauka postrzega jogę?

Przez wieki joga była tajemnicza, a niektórzy pochodzili do niej mocno sceptycznie. Obecnie jednak środowiska naukowe także badają medytację i jej wpływ na człowieka. Tematykę tą podejmują głównie neurolodzy, psychologowie oraz fizjologowie.

Choć wyniki analiz nie zawsze są jednoznaczne, a czasem nawet kontrowersyjne to jednak często wskazują na to, że medytacja pozytywnie wpływa na ludzi. Ma ona mieć duży wpływ na funkcjonowanie mózgu, jak i funkcji fizjologicznych organizmu. Wśród korzyści z medytacji wymienia się między innymi obniżenie poziomu kortyzolu, czyli hormonu stresu, zmniejszenie ryzyka zachorowania na poważne choroby, przeciwdziałanie stanom zapalnym oraz poprawę samopoczucia.

Niektóre badania sugerują nawet, że medytacja poprawia jakość snu, pozytywnie wpływa na rozwój intelektualny, zwiększa kreatywność oraz sprawia, że ludzie stają się bardziej empatyczni i wyrozumiali.